Süleyman Şahintürk – Mana Aleminden Bana

Süleyman Şahintürk Mana Aleminden Bana İlahi Sözü

Mânâ âleminden bana derviş diye ad taktılar,
Gece gündüz zikrettirip zikre gönlüm dağlattılar.
Otururken şöyle gâfil ettiler âşığa dâhil,
Diyerekten olma bâhil hâlimi cömert yaptılar.

Dervişliğe girdiğimde tertemiz kalp istediler,
Açarak kalbimi şöyle temizliğine baktılar.
Dervişliğe girdiğimde tertemiz kalp istediler,
Açarak kalbimi şöyle temizliğine baktılar.

Hakk bakınca benden yana sırrı Hakk’ı açtı cana,
İnanmayıp kimse buna deli diye ad taktılar.
Gönlüm tevhide erince bir olanla bir olunca,
Dalâlete düşmüş deyip etrafımdan hep kaçtılar.

Her şeye hikmetle baktım aşkla yüreğimi yaktım,
Şol aşkın kor ateşiyle benliğimi hoş yaktılar.
Bağırdım ben feryat ile kalmadı âr düştüm dile,
Bilmem asla yalan hile aşk ile dürüst yaptılar.

Dost oldu musîbet belâ belâ ile geldi velâ,
Allah için verdim salâ Hakk Hakk diye bağırttılar.
Sahte gerçek yokladılar karşıktım ayıkladılar,
Attılar pota içine kıvamınca erittiler.

Od içine düşürdüler bir güzelce pişirdiler,
Eleklerden geçirdiler sahtelerimi attılar.
Biçtiler nefsime değer bir pul da etmezmiş meğer,
Nefsimi değersiz bulup sadece hiçe sattılar.

Sermây oldu hiçlik bana hiçlikle geldi aşk cana,
Girdim aşkın kervanına kervanda seyr ettirdiler.
Erenler peşinde koştum kabıma sığmayıp taştım,
Yunûsî bu işe şaştım ben’imi Hakk’a kattılar.