Süleyman Şahintürk – Bir Kitabı Pür Şifa

Süleyman Şahintürk Bir Kitabı Pür Şifa İlahi Sözü

Bir kitâb-ı pür şifâ; Mesnevî-i Mânevî,
Câna, rûha bin safâ; Mesnevî-i Mânevî.
Ney mi inleyen o ses? bir sabâ mı her nefes,
Aşka çevrilen heves, Mesnevî-i Mânevî.

Bir lisan ki kalbe der: “kalma böyle derbeder”
Meşki, aşka kalbeder, Mesnevî-i Mânevî.
Son gecem sabâh olur, akla intibâh olur,
Gönle inşirâh olur Mesnevî-i Mânevî.

Ârifâne coşkudur, âşıkâne korkudur,
Sâdıkânın ufkudur, Mesnevî-i Mânevî.
Sanma bir hikâyedir, hisse-mende pâyedir,
Aşk-ı bî-nihâyedir Mesnevî-i Mânevî.

Gâib oldu bir güneş, gönle düştü kor ateş,
Bir ateş ki nûra eş: Mesnevî-i Mânevî.
Lâle, gül, çeşit çeşit, onda müjde, aşk, ümit,
Yirmi altı bin beyit Mesnevî-i Mânevî.

Türk, Acem, Arap, Moğol… ders verir cihanşümul,
Garbı fetheden okul… Mesnevî-i Mânevî.
Bin hayâle sahnedir, nazm için defînedir,
Öğretir şiir nedir, Mesnevî-i Mânevî.

Bir mesel bu kâinat, âhiret asıl hayat,
Yâre açtırır kanat, Mesnevî-i Mânevî.
Rûhu nefs esîr eder, aklı, kör vezîr eder,
Nefsi yerle bir eder, Mesnevî-i Mânevî.

Cüz’ü külle kat gönül, mâsivâyı at gönül,
Çölde bir Fırat, gönül; Mesnevî-i Mânevî.
Tâbir ilmi Yûsuf’un, onda, şerh olur derun,
Bâğıdır tasavvufun Mesnevî-i Mânevî.

Toprak ol da sen gönül, sende açsın onca gül,
Beslesin gürül gürül Mesnevî-i Mânevî.
Dinle nâyı Tâliyâ ! zâd-ı râh-ı asfiyâ,
Yâd-ı Şâh-ı Evliyâ, Mesnevî-i Mânevî.