Mazlum Işık – Hür

Mazlum Işık Hür İlahi Sözü

Tarihin damarlarından kopan dalga dalga coşan “Fırattır. Kandır. Hayattır”
Kerbela ““Er” meydanından savrulan uçup gelen kanlı ok imtihandır! Karardır!
adı unutulmuş bir “şehidin” destanıdır bu feryat.

Ben İmam Hüseyn’e ilk karşı duran onun “sevda” okuyla ilk vurulan,
güle karşı durdum Bülbül’ün duruşu gibi,
Mızrağa saplandı gülüm! aktı yüreğime “iman”
Bu fani dünyadan geçiverdim.

O gün o “aşura” günü karar günüdür.
Her inananın “insan” olanın!

Nuhun gemisi karaya vardığı gün demir aldı ehli beytin kurtuluş gemisi,
Musa firavun ordusundan kurtulduğu gün ben yezid’in ordusana dalıverdim!
İbrahim ateşten kurtulduğu gün ben aşk ateşine düşüverdim,
Yakup Yusufuna kavuştuğu gün ben sevgilim’den kopuverdim!

Babam Adem’in ak renkli tövbe sancağını nefsi’min doruklarına dikiverdim!
Sırtımdan tuttu dünya kaçıverdim gömleğim yırtıldı tüm günahlardan soyunu verdim!
Savruldu pişmanlık kamçım şahlandı özgürlük atım.
Bu an karar anı her an karar anı cennet ile cehennemi seçme anı cennetin yoluna uçuverdim!

Ve hakikatin karışısın da diz çöküverdim!
Tevbe diye inledim peygamberin övdüğü dudaklar aralandı,
Annenden doğduğun gibi ak ismin gibi hürsün ey hür.

Ve ateşi görmüş pervane gibi dönüverdim!
Yani verdim!

Nasıl bir emaneti omuzlayı verdim!
Dedimki Lebbeyk Ya Hüseyn Ey İmam Ey cennet gençlerinin efendisi!

Ey Allah aşıklarının rehberi!
Ey güllerin en kırmızısı! Kurbanların en güzeli,
Ey sevgili Ey sevgili izin ver ben hürüm ama senin gibi bir hakikatin kölesiyim.

İzin verdi aşkın hükümdarı,
Ayağa kalktım zulmün ordusuna çevirdim,
Yüzümü,Gözümü,Canımı,Malımı,tüm varlığımı,
Ve dalı verdim,yarı verdim zulümatı,
Karanlığı delen yıldız gibi,
Bir ok attım dünya kölelerinin tam yüreğine,
Her çağda her zaman da yükseklerde süzülen bir ok,
Hak ile Batılı,Aşk ile Şehveti,Şeref ile Zilleti,Cehennem ile Cenneti,
Araf gibi ayıran bir karar oku.
Bir karar oku.