Mazlum Işık – Anne

Mazlum Işık Anne İlahi Sözü

Dudakları çatlamış şu yüreğimin feryat figan içinde,
Sensiz yapayalnız dört duvar arasında,
Tebessüm gülmek mi acı veriyor bana,
Bir somurtkanlık var ki üzerimde ondandır boyun bükük sefil,
Gülmek istesem de gülemiyorum anne.

Anne!
Sensiz gecelerime ağıt düştü yas düştü,
Gözlerime biryan sineme hicran düştü,
Ardımdan döktüğün gözyaşlarını sineme dizdim mısra mısra yunus gibi,
Yazmak istesem de yazamıyorum anne.

Anne!
Her gece senli rüyalar görüyorum,
Sonra kabusa dönüşüyor aniden,
Aramıza dağlar vadiler uçurumlar giriyor,
Sesleniyorum avazım boyu,
Ve kuş olup uçuyorum dağlarda vadilerde seni arıyorum,
Bulmak istesem de bulamıyorum anne,
Sonra baş ucumda görüyorum seni,
Ben hasta sen hekim oluyorsun,
İçiyorum ellerinden şefkat ilacını,
Ve geçiyorum kendimden,
Kucağında ölmek istiyorum,
Ölmek istesemde ölemiyorum anne.

Anne!
Bazen oturduğum yerde şahlanıp kükrüyorum,
Haksızlığı zorbalığı yok edip,
Benliklere vurulan kelepçeleri kırmak,
Ayrılığın ağzına koca bir kilit vurmak istiyorum,
Ve özgürlüğe ağıtlar yakıyorum saatlerce,
Ki göğsümde sıkışan umut parlasın diyorum,
Pırıl pırıl gözlerin gibi,
Geceler boyu yıldızlara bakıyorum senin için,
Görmek istesem de göremiyorum anne.

Anne!
Yusufi mihrabımda düşlerimde kaldım,
Ve hep düşlerinle kavruldum siyah gecenin ardında şafakları beklerken,
Hasretini yüklenir dualarım,
Yalnızlığım yanızlığına vurulur,
Ben iyiyim anne sen ağlama,
Bakışlarında gizli kalan hüzünlerini yakarışlarını vuslat gününe sakla,
Ola ki bir gün çıkagelirim,
Ve çalarım kapını sessizce,
Hep o günün düşüyle kal,
Kal sevgiyle,
Anneciğim.
Anneciğim.