Dursun Ali Erzincanlı – Üveysin Aşkı
Dursun Ali Erzincanlı Üveysin Aşkı İlahi Sözü
Adım Üveys
Yemen’de, karen köyünde doğmuşum. Babamı hatırlamıyorum, beni annem büyütmüş. Annemin ayakları cennetin üstündeydi, elleri sıcak gül kokardı. Gözleri geceye açılan pencereydi, yıldızı yoktu gecesinin. O, beni istediği zaman tutup yakalardı ama ben onun göz bebekleri bir türlü yakalayamazdım. Ona baktığımı hissederdi ve bunu nasıl yaptığını hiç bir zaman anlayamadım.
Göremeden sevmeyi ondan öğrenmiştim. Gözleri mi yumup konuşmak, çocukluğumdan kalma bir alışkanlıktır. Bazen unutur, anne şu kuzuya bak derdim. Bir sessizlik çökerdi çöle. Güneş zamansız batardı, ağlar anneme sarılırdım. Annem tebessüm eder, güneş tekrar doğardı. Ve bir gün bir isim duydum. Kalbimin yanıp kavrulduğunu hissettim.
Bir isim beni kalbimden yakalamıştı. Şahit olsun gözlerinin siyahı. Şahit olsun âşıkların ahı, ey Sevgili sensin bana gonca gül, sensizliğe alışmadı bu gönül. Anne, hani o pamuk ellerimle yüzüme dokunup yüzümü yüzüne benzetirdin. Derdin ki: Kaşların benim kaşların gibi. Hani derdin ya keşke gözlerini görebilseydim. Ben de gözlerin gözlerime benziyor derdim. Şimdi anlıyorum neler hissettiğini, duydum ki, Sevgilinin yüzü aydan parlakmış, hilalmiş kaşları, o’nu gören yanından ayrılmak istemezmiş. Gülünce dişleri ince gibi parlarmış. Elin de kına çiçeği olurmuş bazen, bazen bir yetimin eli olurmuş elinde. Çoğu zaman hüzünlüymüş, ağlarmış geceler boyu. Sessiz sessiz ağlarmış. Sessiz diyorlar ama anne ben her gece çölü kaplayan ağlayışını duyuyordum.
Uykundan ağlayarak uyanmamım sebebi buydu. Avuçlarını yüzümde tutup öyle uyuyordum.
Anne hani sevgiliyi görmek için köyüne gitmiştim ya, o gün ellerini nasıl kokladıysam çöl boyu gül kokusu gitmedi burnumdan.
Sanki sende yanımda yürüyordun. Anne o saadetli evine yaklaşırken kalbim duracak gibiydi. Eşiğini öptüm, ellerini öper gibi.
Çok az kalmıştı görmeye, kapı açılacak sevgiliyi görecektim. Kapı açıldı ama göremedim. Yoktu bekliye bilirdim dönüşünü ama sen yalnızdın. Sevgilinin çok seveni vardı, ölümü bile göze alan. Ama senin benden başka kimsen yoktu. Ben de gül için gülü görmemeye göze aldım. Sana döndüm ama gördüm ki, her yol aslında ona çıkıyormuş. Meğer Allah, senin avuçlarında bana sevgilinin kokusunu sunmuş yıllarca, anne sana bir müjdem var. Sevgili gül kokulu hırkasını göndermiş bana. Şimdi tek dileğim, bu hırka hem bana güç versin onsuzluk sabrında hem sana ışık olsun karanlık kabrinde..
Şahit olsun gözlerinin siyahı,
Şahit olsun âşıklarının ahı,
Ey Sevgili sensin bana gonca gül,
Sensizliğe alışmadı bu gönül…