Aykut Kuşkaya – Kaldırımlar
Aykut Kuşkaya Kaldırımlar İlahi Sözü
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında,
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta,
Ben, bu kaldırımların emzirdiği çocuğum.
Aman, sabah olmasın bu karanlık sokakta,
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık,
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık,
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.
Kaldırımlar; çilekeş yalnızların annesi,
Kaldırımlar; içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar; duyulur ses, kesilince sesi,
Kaldırımlar; içimde kıvrılan bir lisandır.
Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim,
Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları.
Islak bir yorgan gibi sımsıkı bürüneyim,
Örtün, üstüme örtün serin karanlıkları.
Uzanıverse gövdem taşlara boydan boya,
Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.
Dalıp, sokaklar kadar esrarlı bir uykuya,
Ölse kaldırımların kara sevdalı eşi.
Ben gideyim yol gitsin, ben gideyim yol gitsin,
İki yanımdan aksın bir sel gibi fenerler.
Tak, tak ayak sesimi aç köpekler işitsin,
Yolumun zafer takı, gölgeden taş kemerler.