Süleyman Şahintürk – Allahı Sevenlere Sen Haset mi Edersin

Süleyman Şahintürk Allahı Sevenlere Sen Haset mi Edersin İlahi Sözü

Allah’ı sevenlere,
Sen haset mi edersin,
Şayet haset edersen,
Bil şeytândan betersin.

Âdem şeytân faslına,
Bak hasedin aslına,
Etme haset dostuna,
Cehenneme gidersin.

İnsan şaşarı beşer,
Bir gün gelir de şaşar,
Kazan kuyuyu düşer,
Sen kendine edersin.

Dünyâ kime yâr oldu,
Âhir tar’ı mar oldu,
Hakk’ı seven şâd oldu,
Sevgisiz mi gidersin.

Sevgiy aşkı bırakma,
Kem gözler ile bakma,
Hakk’ın yolundan çıkma,
Çok acılar çekersin.

Düştün dünyâ peşine,
Kattın zehir aşına,
Geldin de kırk yaşına,
Hâlâ gâfil yatarsın.

Düşünmeden kabiri,
Ettin nâsa kibiri,
Yârın Münkir Nekir’e,
Melul melul bakarsın.

Kur’ân’ın âyet’ini,
Okursun avaz avaz,
Mânâsını bilmeyip,
Bol keseden atarsın.

Elif bâ’dan söyleyip,
Kendin hoca belleyip,
Şeytân’a yoldaş olup,
Nefsi üstün tutarsın.

Şeytân’ın hâline bak,
Ne eyledi yüce Hakk,
Büyüklenmeyi bırak,
Nasıl emin yatarsın.

Nefsi ıslah etmeyip,
Şehvetlerle besleyip,
Sözlerini süsleyip,
Lafa yalan katarsın.

Malı derler toplarsın,
Biriktirip saklarsın,
Yoksulu gözetmeyip,
Bir de onu kınarsın.

Gönül gözün kör görmez,
Hûşû’yu hazzı bilemez,
Ruhun mîrâca ermez,
Boşa namaz kılarsın.

Cehennemin odunu,
İnsan cin ve taşlardır,
Bunca günâhın ile,
Yevmi mahşer nâ parsın.

Geçicidir sefâsı
Yok dünyânın vefâsı
Uzun lafın kısası
Kat kat binâ yaparsın

Atan deden gittiler
Eyvâhı ah ettiler
Topraklara battılar
Bir gün sen de batarsın

Allah dünyâyı yerdi
Dünyâ eğlence dedi
Sen Rabb’ini bırakıp
Şeytân’a mı taparsın

Allah rızası için
Malı mülkünü dağıt
Rahmân’ın emridir bu
Karunluk mu yaparsın

Îmânla süslenmedin,
Takvâyla beslenmedin,
Hakk’a heveslenmedin,
Ne kadar da ayarsın.

Hayırda yarıştılar,
Menzile ulaştılar,
Cennetlere uçtular,
Sen uzaktan bakarsın.

Erenler hep verdiler,
Cennetine girdiler.
Vuslatına erdiler,
Onlara mı gülersin.

Azrâil geldiğin de,
Ver canın dediğin de.
Şaşkın gözlerle bakıp,
Şaşırıp bocalarsın.

Haberini sormazsan,
Kırbaları dolmazsan.
Yola azık almazsan,
Kabrevinde ne yersin.

Hakk yola gelemedin,
Malını veremedin.
Allah’ı sevemedin,
Cenneti ne umarsın.

Kemâle ermeyince,
Hikmeti bilmeyince.
Canını vermeyince,
Cemâli göremezsin.

Rabb’inden dâim kaçtın,
Her gün arayı açtın.
Sorarsa neden kaçtın,
O gün Rabb’e ne dersin.

Yunûsî gâfilan çok,
Vah ki hiç anlayan yok.
Sen kendi işine bak,
Nasihat mi edersin.