Süleyman Şahintürk – Eder Bülbül

Süleyman Şahintürk Eder Bülbül İlahi Sözü

Baharda güller açtıkta, öter efgan eder bülbül,
Demişler aşkının ikrârıdır, peymân eder bülbül.
Güle feryat eder bülbül, gül aldırmaz o feryada,
Sükût ikrar demektir der, öter fevrân eder bülbül.

Diyorlar güle aşıktır, coşup ilân-ı aşk eyler,
Onun’çün bi-karar durmaz, öter seyrân eder bülbül.
Diyorlar güle aşıktır, coşup ilân-ı aşk eyler,
Onun’çün bi-karar durmaz, öter seyrân eder bülbül.

Bu aşk yekpâre cevherdir, diyor ârifler aslında,
Susar maşuk, fakat hep aşkını ilân eder bülbül.
Evet aşıkta aşk bir iptilâ mâşukta nazlanma,
Sakın sanma teessürle buna isyan eder bülbül.

Ezelde âşıka cevr-ü cefâ maşuka istiğna,
Seçilmiştir de, ondan hep coşar, çûşan eder bülbül.
Diyorlar bazılar bülbülde aşktan hiç eser yoktur,
Baharda nağme-sazdır, insanı mestan eder bülbül.

Gülistan sahibi bülbüllere, âşık değildir der,
Asıl pervanedir âşık, uçar tayran eder bülbül.
Kim aşkı anlamak ister ise, pervaneye baksın,
O merdâne yanar, daldan dala cevlân eder bülbül.

Ne eşsiz nağmeler hasıl olur, duymaz bile güller,
Çoşar uşşak bu sesten, âşıkı nâlan eder bülbül.
Derim ki bülbüle âşık diyen, âşıklar olmuştur,
O bilmez aşkı gülzârı, boşa devrân eder bülbül.

Asıl âşık İlâhi aşkı duymuş ehl-i tevhittir,
Bu esrâra müyesser âşıkı, sûzan eder bülbül.
Sen ol mâşuka dil ver ki, işitsin âh-u efgânın,
İşitmez bülbülü güller, boşa destan eder bülbül.

Tam âşık kimseler, pervâne-veş cânın nisâr eyler,
Yanarlar nâr-ı aşkda, sadece tuğyan eder bülbül.
Eğer âşık isen pervane ol mâşûka yan Şemsi,
Sakın bülbül gibi olma kuru ferman eder bülbül.